این چراغ سفالی لعاب‌دار، یکی از آثار درخشان هنر کاربردی ایران پس از حمله تازیان است که قدمتی بیش از هزار سال دارد و در حال حاضر در موزه اشمولین آکسفورد نگهداری می‌شود. بدنه‌ی این چراغ از سفال ساخته شده و با لعاب فیروزه‌ای زیبایی پوشیده شده که با گذر زمان، ترک‌های ریز در سطح آن ایجاد شده‌اند و به آن جلوه‌ای کهن و روح‌دار بخشیده‌اند. این نوع لعاب که در دوره‌های میانی اسلامی در ایران رایج بوده، نشان از تسلط سفالگران ایرانی بر فنون شیمیایی و هنری در تولید آثار تزئینی و کاربردی دارد.

چراغ‌هایی از این نوع، معمولاً در خانه‌ها، مکان‌های مذهبی یا فضاهای عمومی برای روشنایی شب استفاده می‌شدند، اما افزون بر کارکرد روزمره، حامل زیبایی‌شناسی خاص دوران خود نیز بودند. طراحی ساده و متناسب آن با دهانه‌ای کشیده و محل فتیله، کاربردی بودن آن را با زیبایی تلفیق کرده است. آثار مشابه این چراغ از مراکز فرهنگی چون نیشابور، ری، جرجان و کاشان به‌دست آمده‌اند که همگی از شکوه تمدن ایرانی در سده‌های نخستین اسلامی حکایت دارند. نگهداری این چراغ در موزه‌ای معتبر چون اشمولین، گواه ارزش جهانی هنر ایران و استمرار فرهنگی آن در طول قرون است.