
این دستکش زرهی یکی از نمونههای فاخر و نادر زرههای ساختهشده در پادشاهی ایران در دوران صفوی است که احتمالاً متعلق به دوره شاه عباس بزرگ (1588-1629 میلادی) بوده است. طراحی پیچیده و ظرافت حکاکیهای آن نشاندهنده مهارت بالای فلزکاران ایرانی در این عصر است. انگشتان کشیده و تیغهدار این دستکش، علاوه بر جنبه تزئینی، ممکن است در نبردهای تنبهتن برای حملات سریع و دفاع از دستان جنگجویان استفاده میشده باشد. همچنین، وجود میخهای برجسته بر روی سطح دستکش، علاوه بر استحکام، میتوانست به شکستن ضربات دشمن کمک کند. نقوش گلدار و طرحهای اسلیمی روی این دستکش، الهامگرفته از هنر صفوی است که در ساخت سلاحها و زرههای اشرافی کاربرد فراوان داشت.
دوران شاه عباس صفوی را میتوان اوج شکوه و اقتدار پادشاهی ایران در دوره صفوی دانست. او با اصلاحات نظامی گسترده، ارتش را از نیروهای سنتی قزلباش به یک نیروی حرفهای تبدیل کرد و واحدهایی مانند سپاه شاهسون را تشکیل داد. این اصلاحات باعث پیروزیهای بزرگی علیه دشمنان دیرینه ایران، عثمانیان در غرب و ازبکان در شرق شد. در این دوران، زرهها و تسلیحات ایرانی، بهویژه برای نیروهای ویژه و اشرافزادگان، از کیفیت و زیبایی فوقالعادهای برخوردار بودند و بسیاری از آنها با نقرهکاری، طلاکوبی و نقوش هنری مزین میشدند.
علاوه بر اصلاحات نظامی، شاه عباس بزرگ هنر، صنعت و تجارت را نیز در ایران شکوفا کرد. او اصفهان را به پایتخت خود تبدیل کرد و با احداث میدان نقش جهان، مسجد شاه، و کاخهای باشکوه، این شهر را به یکی از مراکز فرهنگی و تجاری منطقه بدل ساخت. با حمایت او، صنعت فلزکاری و زرهسازی نیز پیشرفت زیادی کرد و استادان ایرانی آثار باشکوهی خلق کردند که امروزه در موزههای سراسر جهان نگهداری میشوند. این دستکش زرهی، یادگاری از آن دوران پرشکوه است که قدرت، هنر و مهارت جنگاوران پادشاهی ایران در دوره صفوی را به نمایش میگذارد.